Schrijven

Geplaatst op 3 mei 2011

Er was eens … een meisje dat altijd al schrijfster wilde worden, maar nooit de kans kreeg tot ze groot en wijs was. Toen op een dag ging ze zitten achter haar schrijftafel. Ze schreef en schreef en schreef tot ze een boek bij elkaar had. Al snel hoorde een uitgever daarvan en die wilde haar boek meteen uitgeven en zo werd ze wat ze altijd al wilde worden: schrijfster. Ze verkocht stapels boeken en zo leefde ze nog lang en gelukkig!

Sprookjes

Liep het bij mij zoals in dit sprookje? Nou nee. Tot op heden loopt het anders en ik verwacht niet dat het alsnog zo gaat lopen. Maar al bestaan sprookjes niet, mijn eigen verhaal vind ik ergens ook een soort van sprookje. Het is mooi bezig te zijn je dromen waar te maken, er werk van te maken dat wensen werkelijkheid worden, ook al is het maar voor een beetje.

Schrijven is een ambacht

Van nogal wat schrijvers weet ik dat ze als kind al schriften volschreven met gedichten en verhalen. Op de middelbare school zaten ze in redacties van schoolkrantjes en hun opstellen waren steevast goed voor een negen of tien!

Talent, talent, talent, lijkt het parool, maar gelukkig (voor mij) valt daar wel wat tegenin te brengen. De kern van iedere schrijfcursus en – opleiding is: schrijven is een ambacht. Wie wil leren schrijven moet vooral ook meters maken. Het idee dat je schrijft tot je genoeg woorden bij elkaar hebt gesprokkeld, dát is pas een sprookje. Als ik het alleen van mijn talent moest hebben, zou ik nergens komen, want op de middelbare school haalde ik met moeite zessen en zevens voor mijn opstellen.