Geplaatst op 26 april 2011
Je kunt maar een keer in je leven debuteren; ik weet niet meer wanneer ik deze uitspraak voor het eerste hoorde of las, maar herinner me wel nog hoezeer deze bij me binnenkwam. Het is waar; maar één boek kan je debuut zijn – en daarom moet je, juist bij een eersteling, de lat hoog leggen, vind ik.
Als ik terugkijk op het schrijven aan mijn debuutroman dan was dat een weg van vallen en opstaan. Van schrijven en schrappen en soms weer opnieuw beginnen. Het is als een berg beklimmen waarbij je nog wel ziet dat die berg hoog is, maar geen idee hebt hoe hoog. Halverwege merk je al wel dat je je er behoorlijk op hebt verkeken, en vraag je je af en toe vertwijfeld af of het nog wel zin heeft om door te gaan.
Het is een berg waarbij je telkens op een kruispunt van bergpaden staat: welk pad kun je het beste nemen? Je wilt natuurlijk niet weer dat doodlopende pad kiezen, waarbij je uiteindelijk maar één ding kunt doen: op je schreden terugkeren.
Debuteren kun je leren
In september 2010 volgde ik bij Daretoo de gelijknamige workshop. Bij deze workshop werd ongelooflijk veel informatie over ons, deelnemers, uitgestort. Twee zaken die ik meteen in mijn oren knoopte:
- Eén onderwerp per boek.
- Beperk je tot maximaal 100.000 woorden.
1 + 2 = 3
Soms zijn rekensommen heel eenvoudig: 1 + 2 = 3. Al onderweg naar huis hakte ik de knoop door om bepaalde delen uit mijn manuscript te halen. Van 124.000 woorden zakte ik in een klap naar 107.000 woorden.
Bij de herschrijfronde die bij deze ingreep nodig was, gingen er nog eens 5.000 woorden af, maar er kwamen er ook weer bij. Inmiddels ligt de workshop ‘leren debuteren’ alweer zeven maanden achter me en ben ik nog steeds aan het schrijven en schrappen. De teller gaat hierbij gestaag naar beneden. Leren debuteren is voor mij vooral ook inzien dat het soms met (veel) minder woorden toekan onder het motto: minder is meer. Meer contrast, meer diepte, meer zeggingskracht.
Via twitter kwam ik op je site terecht en ik wil even zeggen dat ik bewondering voel voor hoe zelfverzekerd je op je doel lijkt af te gaan. Een ding wil ik tegenspreken: je kunt meer dan één keer debuteren. Voor mijn gevoel althans. Ik vond mijn eerste boek een debuut, maar omdat het geen fictie is, heb ik nog steeds het gevoel dat ik op een dag ga debuteren. En als je eerste roman je niet brengt wat je had gehoopt, is er altijd nog de mogelijkheid om te debuteren met een tweede. Verder wil ik je vragen of je het boek ‘Bestseller’ van Paul Sebes kent. Daarin vertelt hij o.a. hoe uitgevers de manuscripten graag aangeleverd krijgen, waarmee je je kansen verbetert en waarmee je ze verprutst. Goed boek om te lezen voordat je iets inlevert.
Succes!
Yolan Witterholt
Dag Yolan,
Dank voor je reactie!
Je hebt natuurlijk wel gelijk wat betreft dat debuteren. Er had bij mogen staan: binnen een genre. Zelf ben ik als je het zo bekijkt, natuurlijk ook allang gedebuteerd. Toch voelt dit als een nieuw debuut.
Het boek van Sebes ken ik. Het staat zelfs op pakafstand, want behalve grappig is het ook informatief.
Hoi Annemiek,
Ik ben blij dat we elkaar onlangs bij DareToo hebben leren kennen. Het is fijn om het verhaal achter een verhaal een beetje te kennen. Zoals jij dat van mij een beetje kent. Hopelijk komt er door jouw schrappen (ook dat proces is mij niet bepaald vreemd) iets heel krachtigs en kernachtigs te voorschijn waar zowel jij, een uitgever als vele lezers ontroerd en tevreden over zullen zijn. Zodat je ook daarna verder kunt met alles.
Een van je schrijfvrienden,
Clemens
Dag Clemens,
Dank voor je warme woorden! Ook ik vind het plezierig dat ik juist met jou de workshop bij Daretoo heb gevolgd. Dat we in eenzelfde proces zitten, beiden een bijna voltooid manuscript onder handen hebben dat we graag uitgegeven willen hebben, geeft een gevoel van verwantschap. Ik volg graag de stappen die jij zet en andersom voel ik hetzelfde.
Het goede nieuws van vandaag is in ieder geval dat ik weer aan het schaven en schrappen ben aan mijn manuscript!
Annemiek